Van de draaikolk aan
emoties door mijn hoofd.
Na de lange nacht en veel
gesprekken. Warmte.

En de winterzon die eraan
herinnert. Warmte.

Van jouw adem in mijn nek,
armen om mijn schouder die
mij tot man kneden.

En andere armen die hetzelfde doen
met tegengesteld resultaat.

 

Van liefde! Absolutie!
Geen twijfel of onvrede
géén moeten maar vrijheid.

Van rust vinden in een gevangen-
schap die ontketent en ontsluit.
Die berg, die leegte die eenmaal
beklommen mijn uitzicht vergroot,
de stilte hoorbaar maakt net
als mijn eigen echo.

Van een rots waaraan ik vasthoud
als de wereld mij in zich opzuigt.