Werk is hier aan de winkel. Werk tot ik een spoor van bloed, zweet en tranen achter mij laat. Achter mij want met mij kan ik ze niet meer dragen.
Als tijd vloeit en de wereld stroomt zoals hij dat schijnbaar doet. Vanaf de rivier gezien raakt mijn ziel steeds meer vervuild met slib, bagger en resten van stormschade. En ik raak de weg kwijt. Ik krijg het koud en nijg uit wanhoop God te vragen om mijn weg.
Niet dat die hem kennen zal, noch mij hem wijzen.

Waarheen en hoe en hoe lang zijn mijn eigen questes.
Niemand kan, zal of mag mij daarmee helpen. Een heilige taak waarmee alleen ik mijzelf niets minder dan het Ultieme kan schenken; winnen. De waarheid.

Zij bestaat niet totdat zi jvoor een ons ieder gedefineert wordt in en door de wereld om ons heen. DE wereld om ONS heen. De wereld geregeert door onze iegen perceptie en gedachten.

Onze eigen waarheid is niets dan een weerspiegeling van onze eigen ziel. Hetgeen voor ieder uniek is en onlosmakelijk onze identiteit bepaald.
Het geheel wat wij de wereld noemen is niets dan een, door onze perceptie als op een kermis-spiegel, vertekende weerspiegeling hiervan.

En de leegte die overblijft na te hebben afgerekend met zowel chaos als ordeis wat wij zijn. Zowel bestemming als oorsprong samengevat. Tot één verworden.