Optimisme
7 maart 2005

Het liefst zou je in een droom willen vluchten. Een wollige wereld van plastische waarheden. Alledag negeren, want jouw wereld is wel mooi.
Elke dag de spiegel voor jezelf houden, want de echte wereld is zoveel lelijker.

Je tijd en denken verspillen met vermaak. De waarheid was nooit echt de moeite waard, eigenlijk. Die vergt teveel van het verstand, laat teveel ter invulling over.

Een goede baan, mooi diploma. Je vriendin na een lange dag hard sparen voor je B&W naast je op de bank. Samen TV kijken.
Wat er vandaag weer is gebeurd in de wereld die 'het rijke Westen' heet. Anita haar poedel in Hoofddorp kreeg de griep.
Door een niet meer gebruikte rioolbuis die door de sloot loopt natuurlijk. Och och.

Oh God... weer duizenden Moslimterroristen dood in Iran.
Een aardbeving. Opgeruimd staat netjes, en geld hebben we al gegeven aan onze favoriete Oosterse vakantiebestemmingen toen die grote vloedgolf daar spoelde.

En dan kruip je rustig samen in bed. Niet teveel praten natuurlijk. En dan droom je.
Van kuch-blaffende poedels?
Van Moslims, Moslima's zonder essentieële lichaamsdelen?
Aangespoelde Indische veenlijken (of dikke drijvende dooie vakantiegangers)?

Van je nieuew B&W natuurlijk. Want optimisme loont.