Golven
6 april 2005
Samen de muziek zijn.
  
Waan je op een zwevend tapijt boven een zonnig landschap.
In mijn armen. Naakt en zacht je huid tegen mij aan.
Alle lucht verdringd van de beat, van ons.

Wij zijn de muziek. Niet meer kijkend, voelend of horend.
Maar één met hetgeen onze wereld kleurt. Je lippen, je lach,
je borsten weten net zo min als mijn handen wat ze doen.
Anders dan. Samen zijn.

Op de beat. Zwellen en krimpen. Tijd.
            Zuchten. Kussen.

Op de beat. Volledig ontspannen.
            Jij laat een traan.


De hele nacht weg, samen zwevend, varend, zwemmend?
Golven.