Leeg, uitgemolken,
lig ik op bed.

Mijn goede moed,
op.

De begeerte,
overal.

En ik wil jou, en ik kan niet zonder jou...
Maar bij jou zijn is onmogelijk, en
dat is de harde realiteit.

Eindelijk gevonden te hebben wat ik zo lang zocht,
maar niet in staat zijn het te bereiken.

Niet in staat mijn ziel verder te openen,
omdat ze al een ander heeft.